İnsan, ama doğru ama
yanlış bir düşüncesini ifade ettiğinde, sözün muhatabı niçin hiddet girdabına
tutulur? Şahsi veya dünyevi bir beklenti yoksa siyasi mülahazalar veya
beklentiler ihtiva etmiyorsa, ne bileyim mesela bir makam, mevki, ikbal, nema
veya emtia derdi taşımıyorsa duydukları insanı neden insanlık mihverinden
uzaklaştırır? Deccala veya süfyana temennanın olmadığı, nefs-i emmarenin gıdası
olan riyanın karışmadığı, İslam akide ve umdelerine zarar vermeyen samimi
sözler neden ayıp ve suç sayılır?