"Derdimi ummana dökeyim, asuman dinlesin" istiyordum. Gün ışımak üzereyken oturmuştum sahildeki iskemleye. Kaç dalga sökmek üzere olan şafağın kızıllığındaki şifayı hazmetti de kaç martının kanadını okşadı? Saatler mi geçti, dakika mı oldu saymadım. Bu merhamet alış verişindeki nazenin musikîyi meşk ederken; kırık havası ve tok tınısıyla bir ses duyar gibi oldum:

- Delikanlı!

 

Duyulur duyulmaz bu hitabı haliyle üzerime alınmadan, mahlukatın sabah niyazını seyre devam edecektim, lakin sesin sahibi aynı kelamı omuzuma dokunarak tekrar edince, usulca kafamı çevirip seslendim: