Birincisinde; takvim yılı başı programı skeçler arasına serpiştirilmiş. Genç erkekler kızların peşinde, kızlar kendilerince en cazibeli halleri ile arz-ı endam halindeler, önlerine en konforlu hayatı serecek erkekleri sözüm ona “rasat” ediyorlar. Çocuk rolündeki oyuncular da önlerindeki kız ve kadınlardan beğendiklerine, moda (!) tabirle "yürüyorlar." Hem de kadınlar evli olmalarına rağmen. Diyaloglarını yazamıyorum ama siz tahmin edersiniz. Ne rol icabı çocuğun anne babası ne kendisine yürünen kadın ne de kadının kocası bu durumdan hiç rahatsız değiller. Yazan, yöneten, yayınlayanlar zaten sıkıntı görmemişler ki gösteriyorlar. Aralara da ne kadar kepazelik varsa komedi ve eğlence adı altında yerleştirilmiş; kendileri de seyredenler de gülüp eğleniyorlar.

 

Modern -modernleşme, modernite, asrîlik-; tüm zamanlarda barbar olan, vandal kalabilen batı medeniyetinin, sadece; kendine aydınlanma, kendine sanayi ve teknoloji, kendine bilim ve kendine hukuk zihniyetinin ürünü olan, tam anlamıyla özürlü-ma’lûl bir kavram-mefhumdur.

Güneş ışığı gibi olmalı sevgi. Neye, nerede, kime ne fayda ikram ettiğini daima hariçte tutup, sadece su birikintilerindeki aksinden ilham aldığımız anda damlacıklardaki ışıltılı gülücükler gibi olmalı sevgi.