Leylâ derler, ilkin gönlü bol olur,
Bugün varsa yarın bil ki; kaybolur,
Diyorsan ki, "dar günümde o kalır";
Erken açan sona kalmaz, bilesin!

Ateş olur ocaktaki nâr gibi,
Yüreğindeki hayırsız; kor gibi.
Kuytularda bir odacık var gibi,
Vefasızlar sığamazlar; bilesin!

Ne insanlar, ne engeller durdurur,
Ne de kahır, bir aşığı soldurur,
Çatlamadan koşan atlar kaldırır;
Şol yiğidi yarasıyla, bilesin!

Arif, kaba taşı el ile yontar,
Ağrı, Erciyes’i omzunda tartar,
Derdin lezzetiyle aybını örter;
Şükürden gayrıyı demez, bilesin!

"Bir çiğ beni yaktı, savurdu, geçti
Dağladığı yere tuz, biber saçtı,"
Ve diyorsan "Hak bana kapı açtı;"
Mecnun’a kardeş olmuşsun, bilesin!

Gündüzalpim, çabalaman nafile,
Yaratan’ın kötü sözü gafile,
Geldiğinde durmaz, gider kafile;
Heybendeki azık kârdır, bilesin!